Hieronder valt een breed scala aan hulp. Hulp in de vorm van rijst aan de alleramsten en zieken, maar ook voorlichting op het gebied van gezondheid en milieu. Was er in het verleden veel aandacht voor zieke aidspatiënten, nu verschuift de hulp meer naar hen die door armoede, ziekte of handicap niet voor zichzelf kunnen zorgen. Spie-en trekt zich het lot van deze groep mensen aan en probeert te helpen waar het kan. De hulp kan bestaan uit tijdelijk verstrekken van rijst, een nieuw huis of het begeleiden bij het vinden van werk, bijvoorbeeld met een microkrediet. Ook worden de vrijwilligers getraind om ziekten te herkennen en mensen in de dorpen de weg te wijzen en eventueel te begeleiden naar de betreffende gezondheidskliniek of ziekenhuis.
Plannen 2016-2025
In grote lijnen komt het er op neer dat de allerarmste groep ook in de toekomst onze hulp nodig heeft. De hoogste prioriteit zal zijn om hen te helpen om op eigen benen te staan, bijvoorbeeld in de vorm van een lening. Mensen die zelf niet kunnen werken omdat ze ziek of gehandicapt zijn zullen we blijven helpen. Daarnaast zullen we ook een beroep doen op de lokale bevolking om te zien naar hun naaste in nood. De ziekte aids zal niet meer worden gezien als belangrijkste reden voor hulp. We zullen steeds meer een gezin als geheel gaan beoordelen of er hulp nodig is of niet.
Financieel: De financiën die hiervoor nodig zijn zullen nog meer afnemen, maar er blijft geld nodig om deze groep mensen te helpen zolang er geen sociale voorzieningen zijn.
Na 2025: Dit onderdeel heeft blijvende steun nodig in de komende 10 jaar. Wel verwachten we dat het aantal hulpvragen zal afnemen.
Spie-en verstrekt hulp (meestal in de vorm van rijst) wanneer de gezinssituatie zodanig slecht is dat men als gevolg van ziekte of handicap geen mogelijkheden heeft om zelf een inkomen te genereren. De hulpvraag moet door de cliënt jaarlijks opnieuw worden aangevraagd. De vrijwilliger van Spie-en zal hierbij helpen.
De Cambodjaanse regering heeft een paar jaar geleden een armoedekaart ingevoerd, die recht geeft op basis gezondheidszorg. Vanaf 2015 hanteert Spie-en die kaart voor het al dan niet verstrekken van hulp en/of voedsel. Het is dus niet meer vanzelfsprekend dat je hulp krijgt als je aids hebt of een weeskind bent. Ook zal er worden gekeken of er een microkrediet kan worden verstrekt, zodat een arm gezin zelfredzaam kan worden en geen hulp van buitenaf meer nodig heeft.
Spie-en verstrekt alleen nog voedsel aan aids-patiënten die een cd-4 gehalte (aantal witte bloedlichaampjes) hebben dat lager is dan 350. Alle cliënten (ook niet aids-patiënten) moeten kunnen aantonen dat ze een armoede kaart bezitten. Het komt voor dat een gezin heel arm is, maar toch geen armoedekaart heeft, bijvoorbeeld omdat men niet thuis was op het moment dat het interview werd gedaan. Voor die gevallen heeft Spie-en een eigen vragenlijst samengesteld, waarmee kan worden vastgesteld of een gezin al dan niet in aanmerking komt voor hulp.
Als een patiënt de aidsremmers regelmatig slikt gaat normaal gesproken het cd-4 gehalte omhoog. De patiënt knapt op en kan in veel gevallen zelfs weer werken. Op dat moment krijgt de patiënt niet langer hulp van Spie-en. Wel blijft de vrijwilliger hem of haar bezoeken. Op het moment dat het weer minder gaat kan hij meteen weer in het programma worden opgenomen.
Het aids- en wezenwerk van Spie-en dateert van eind jaren ’90
Het Spien aids programma is gestopt op 1-1-2020. De reden is dat deze ziekte niet langer levensbedreigend is en betere voorlichting beschikbaar is. We behandelen deze mensen op dezelfde manier als andere chronische zieken. In geval van armoede door deze of anderen ziekten, zal spien helpen waar nodig.
Doordat er in die tijd veel patiënten stierven in het ziekenhuis van Prey Chhor, en hun familie geen geld had om hen te begraven, ontfermden zich een aantal vrouwen uit de kerk zich over deze lichamen. Zij zorgden voor een fatsoenlijke begrafenis. Dit is het begin geweest van het aidsproject van Spie-en. Al gauw bleek dat de ziekte aids veel slachtoffers zou maken. Vanaf 1999 is er een programma opgestart met vrijwilligers die de dorpen in gingen en de zieken opzochten, die zich vaak verstopten omdat ze zich schaamden voor hun ziekte. Zij deelden voedsel uit, en later kwamen daar medicijnen bij. Na een paar jaar werd ook een programma opgestart voor de vele weeskinderen die achterbleven en waarvoor geen voorzieningen waren.
Sinds een aantal jaren stelt de Cambodjaanse regering in samenwerking met de Wereldgezondheidsorganisatie de aidsremmende medicijnen beschikbaar voor aidspatiënten die een cd-4 gehalte (witte bloedlichaampjes) hebben van minder dan 350. Door deze medicijnen regelmatig te slikken wordt aids een chronische ziekte. Mensen hoeven niet meer te overlijden, knappen vaak zelfs weer op en kunnen gaan werken. Hierdoor vermindert ook het aantal weeskinderen.
Gezondheidsklinieken
In het verleden bouwde Spie-en 14 gezondheidsklinieken in verschillende delen van het werkgebied in Kompong Cham. Ook werden ziekenhuizen geholpen met apparatuur en andere zaken.
Van tijd tot tijd hebben we deze klinieken gerestaureerd, door hevige moessonregens ontstaat er vaak schade aan de muren en daken.
Ambulances
In sommige gebieden is nog een groot tekort aan ambulances. Een aantal keren konden we een tweedehands ambulance aanschaffen met donaties uit Nederland. Ook hebben we een aanvraag gehonoreerd voor een ambulance in het regionale ziekenhuis in Prey Chhor, waar in een gebied van zo’n 100.000 mensen dit de enige ambulance is. De oude ambulance was oud en verroest en niet meer bruikbaar.
